معنی سنام

سنام. [س َ] (ع اِ) کوهان. (منتهی الارب) (آنندراج). کوهان (شتر) ج، اَسْمِنَه. (مهذب الاسماء) (غیاث):
زمام او طریق او و راهبر
سنام او و دست او عصای او.
منوچهری (دیوان ص 83).
گاویست در آسمان سنامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خِرَدت گشای ای اهل یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.
خیام.
|| رکن. || معظم هر چیزی. || میانه ٔ زمین. (منتهی الارب) (آنندراج). وسط زمین. || شریف قوم. || بلندی و رفعت و شوکت مرد. (ناظم الاطباء).

(اِ.) کوهان شتر، (ص.) بزرگ قوم، رکن عظیم از هر چیزی. [خوانش: (سَ) [ع.]]

کوهان شتر،
رکن معظم هر‌چیز،
شریف قوم، بزرگ قوم،

کوهان شتر، بزرگ قوم

بزرگ قوم، کوهان شتر

‌کوهان شتر

از توابع دهستان نرم آب دو سر ساری

کوهان شتر

سِنام، بزرگ قوم- مُعْظَم و اَعلای هر چیز- کوهان شتر (جمع: اَسْمِنَه)

151