معنی شکوهمند

شکوهمند. [ش ُ م َ] (ص مرکب) باوقار. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). صاحب شکوه. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین): تحریم، شکوهمند کردن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). توقیر؛ شکوهمند داشتن. (یادداشت مؤلف) (دهار).

باجلال، باشکوه، باشوکت، باعظمت، پرابهت

باجلال، باشکوه، باشوکت، باعظمت، پرابهت، شوکتمند، فرمند، مجلل،
(متضاد) بی‌شکوه

August, Brilliant, Costly, Epic, Glorious, Impressive, Magnificent, Majestic, Noble, Olympian, Palatial, Pompous, Princely, Proud, Regal, Rich, Spectacular, Splendid, Splendorous, Splendrous, Stately, Superb, Regally, Spectacularly, Splendidly, Sumptuously, Superbly

باوقار، با لیاقت

425