معنی صباوت

صباوت. [ص ِ وَ] (ع اِمص) طفولیت. بچگی. کودکی.

(صَ وَ) [ع.] (اِمص.) کودکی.

کودکی، بچگی،

کودکى

طفولیت، کودکی، نوباوگی، نوجوانی،
(متضاد) کهولت

طفولیت، بچگی، کودکی

صَباوَت، در فارسی بمعنای کودکی و خردسالی مصطلح می باشد (ریشه این قبیل لغات عربی است و در فارسی با همان معنای ریشه ای در این قالب و صیغه مورد اصطلاحِ خاص و عام قرار گرفته است مثال دیگر قضاوت است...»

499