معنی صحراگرد
لغت نامه دهخدا
صحراگرد. [ص َ گ َ] (نف مرکب) بیابان گرد. || آنکه در بیابان گردد و کشت هاو مزارع را بپاید چهارپا ومردمان بدان گزند نرسانند. رجوع به صحراگردی شود.
فرهنگ عمید
بیابان‌گرد، صحرانشین،
حل جدول
هامون نورد
مترادف و متضاد زبان فارسی
بادیه‌نشین، صحرانشین، صحرانورد،
(متضاد) شهرنشین
فارسی به انگلیسی
Bedouin
فرهنگ فارسی هوشیار
بیابان گرد
معادل ابجد
523