معنی طبن

طبن. [طَ ب َ] (ع اِمص) زیرکی. (منتهی الارب). طبانه و طبانیه و طبونه مثله. (آنندراج).

طبن. [طَ / طَ ب َ] (ع مص) فروپوشیدن آتش را تا نمیرد. (منتهی الارب) (آنندراج). آتش در زیر خاکستر پنهان کردن تا نمیرد. (تاج المصادر بیهقی).

طبن. [طَ] (ع مص) طبانه. طبانیه. طبونه. زیرک شدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب). دانا گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج).

طبن. [طَ] (ع اِ) گروه بسیار. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: ماادری ای الطبن هو؛ ای اَی ّالناس هو. (منتهی الارب).

طبن. [طُ] (ع اِ) طنبور. (منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء). || رباب. (منتهی الارب) (آنندراج).

طبن. [طُ] (ع اِ) ج ِ طبنه.

طبن. [طَ / طِ / طُ ب َ] (ع اِ) بازیی است مر عربان را که بفارسی سدره نامند، و آن خطوطی است که بر زمین کشند. || مرداری که آنرا در دام کرکس و ددان اندازند برای صید. (منتهی الارب) (آنندراج).

طبن. [طِ ب َ] (ع اِ) ج ِ طبنه. (منتهی الارب).

طبن. [طَ ب ِ] (ع ص) زیرک. دانا. (منتهی الارب) (آنندراج).

طبن. [طُ ب َ] (ع اِ) ج ِ طبنه. (منتهی الارب).

طبن. [طُ / طِ ب ُن ن] (اِخ) شهری در مغرب از سرزمین زاب که در منتهی الیه و پایان بلاد مغرب واقع است وگروهی از اعلام از این شهر برخاسته اند. و منسوب بدان طبنی است. (سمعانی ورق 367 ب). رجوع به طبنه شود.

زیرک و دانا

زیرک

زیرک، دانا

‎ گروه بسیار، زیرک شدن دانا گشتن فرو پوشیدن آتش تا نمیرد زیرکی تنبور از ابزارهای خنیا

61