معنی عزیر

عزیر. [ع ُ زَ] (اِخ) نام پیغمبری، و آن منصرف است جهت خفتش، هرچند اعجمی است. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). کاهن ورهبر عبرانیان در قرن پنجم ق.م. که نزد مسلمانان بعنوان پیغمبر مشهور است و نام اصلی او عِزْرا میباشد. (از فرهنگ فارسی معین). نام پیغمبری است که صد سال مرده بود، پس خدای تعالی او را زنده گردانید. (ترجمان القرآن علامه جرجانی). نام پیغامبری که در احیاء موتی شک کرد و خدای جان او و خرش بستد و پس از صد سال از نو زنده کرد و هنوز میوه های چیده ٔ او تازه مانده بود. و یهود او را پسر خدای گفتندی. (یادداشت مرحوم دهخدا). و در سبب اینکه یهود او را پسر خدای دانسته اند روایاتی چند است که در تفسیر ابوالفتوح رازی نقل شده است. رجوع به عزرا و تفسیر ابوالفتوح رازی ج 5 صص 160- 164 شود: و قالت الیهود عُزَیرٌ ابن اﷲ (قرآن 30/9)، و یهود گفتند عزیر پسر خدا است.
چو دوزخ بدانست و راه بهشت
عزیر و مسیح و ره زردهشت.
فردوسی.
چو راه فریدون شود نادرست
عزیرو مسیحا و هم زند و اُست.
فردوسی.
چو خر سوار شوم جز خر عزیر و مسیح
همه خران به یکی چوب رانم از سودا.
سوزنی.

عزیر.[ع َ] (ع اِ) بهای گیاه دروده که علف زار فروخته شود. (منتهی الارب). بهای گیاه دروده ٔ از علف زار. (ناظم الاطباء). بهای گیاه و علف هرگاه درو شود و مزارع آن فروخته شود. گویند: هل أخذت عزیر هذا الحصید؛ یعنی آیا بهای علف زار این حصید را گرفته ای ؟ (از اقرب الموارد). عَزْر. عَزائر. و رجوع به عزائر و عزر شود.

دخترانه، نامی که اعراب مسلمان به عزرا می دهند، عزرا

عُزَیْر، برابر آیه 30 سوره توبه عُزَیْر کسی است که بنی اسرائیل او را اِبْن الله می گفتند مثل نصاری که مسیح را. بقوله تعالی:وَ قالَت الْیَهُوُد عُزَیْرِ ابْن الله وَ قالَتِ النِصاری المسیحُ ابْنُ الله.
در آیه 259 سـوره بقره هــم از فردی یــاد شده که بر قریه ای گذشت و حیرت کرد که چطور خداوند آنرا احیاء خواهد فرمود و خدا او را می رانید و صد سال بعد زنده کرد و او به قدرت خدا پی برد و مفسرین او را عُزَی دانسته اند. حضرت عبدالبهاء حقیقت این حکایت را در لوحی تبیین می فرمایند که در صفحه 42 جلد 2 مائده اسمانی 129 مندرج است،

287