معنی علی زمانی عصمتی

کارگردان فیلم شیفتگی

شیفتگی

وقت

عصمتی. [ع ِم َ] (ص نسبی) منسوب به عصمه و عصمت. باعصمت. دارای عصمت و حفاظ. رجوع به عصمت و عصمه و عصمتیان شود.

عصمتی. [] (اِخ) دختر قاضی سمرقند. از زنان شاعر فارس بود و اشعار نیکویی بزبان فارسی دارد. (از اعلام النساء از مشاهیر النساء محمد ذهنی).

بی عصمتی. [ع ِ م َ] (حامص مرکب) آلودگی به گناه. زشتکاری. رجوع به ترکیبات عصمت شود.

زمانی. [زَ] (ص نسبی) منسوب به زمان. آنچه به زمان منسوب میشود. درشاهد زیر منسوب به زمان بمعنی وقت است:
دیدن آن پرده مکانی نبود
رفتن آن راه زمانی نبود.
نظامی.
- ساعت زمانی. رجوع به ساعت زمانی و زمان شود.

زمانی. [زِم ْ ما] (اِخ) محمدبن یحیی بن فیاض و اسماعیل بن عباد از محدثانند و عبداﷲبن سعید تابعی است. (از منتهی الارب).

زمانی. [زَ] (اِخ) دهی از دهستان مرکزی بخش قاین است که در شهرستان بیرجند واقع است و 391 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

حروف زمانی. [ح ُ ف ِ زَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) رجوع به حرف زمانی شود.

حدوث زمانی. [ح ُ ث ِ زَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) آنچه مسبوق به عدم باشد. (تعریفات جرجانی در کلمه ٔ حادث). مقابل حدوث ذاتی. و آن بودن شی ٔ است مسبوق به عدم به سبق زمانی. (تعریفات جرجانی ص 56).

صاحب زمانی. [ح ِ زَ] (اِخ) از قنوات شهر تهران، در سمت شمال شرقی. مقدار آب آن یک سنگ است و مسافت مادرچاه آن تا شهر دو فرسنگ.

وقت

(صفت) منسوب به زمان، یکی از انواع چینی در عهد صفویه و آن نازک و خوشچهره و از حیث ضخامت متوسط بود. (از جنگ مورخ 1085 متعلق به دکتر شاپور بختیار یغما‎ 12: 15 ص. 559)

همپایی زمانی زبانزد کرویز

828