معنی غیه

غیه. [ی َ / ی ِ] (اِ) فریاد و صداو آواز بسیار بلند. (از برهان قاطع) (از آنندراج). غیو. غو. (برهان قاطع). فریاد برای کمک و یاری و استعانت. (ناظم الاطباء). خروش. رجوع به غو و غیو شود.

(یِ) (اِ.) فریاد، جیغ و داد.

فریاد، بانگ و آواز بلند،
* غیه برداشتن: (مصدر لازم) [قدیمی] =* غیه کشیدن
* غیه زدن: (مصدر لازم) [قدیمی] =* غیه کشیدن
* غیه ‌کشیدن: (مصدر لازم) بانگ برآوردن، فریاد بلند کشیدن،

فریاد و هلهله.

فریاد، هلهله

داد، فریاد، غریو، غیو، قیه

فریاد کردن، گریه ی دسته جمعی

فریاد، بانگ و صدای بلند

فریاد و هلهله را گویند.

1015