معنی فطر | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

فطر

فطر. [ف َ] (ع مص) آفریدن. || شکافتن. (ترجمان القرآن جرجانی) (از اقرب الموارد). || دوشیدن ماده شتر و گوسپند را به سبابه و ابهام یا با کنار انگشتان. (از اقرب الموارد). || شتاب کردن در خمیر و از آن نان فطیر پختن. (ناظم الاطباء). || اختراع و ابتدا و انشاء کردن کار را. || خوردن و آشامیدن روزه دار. (از اقرب الموارد). رجوع به فِطر شود. || (اِ) شکاف. ج، فُطور. (منتهی الارب).

فطر. [ف ِ] (ع مص) گشایش روزه. (منتهی الارب). روزه گشادن. (فرهنگ فارسی معین). مقابل صوم. (از اقرب الموارد).
- عید فطر، عید روزه گشادن. عید فطر نزد مسلمانان عید پس از روزه ٔ رمضان است. (از اقرب الموارد). جشنی که مسلمانان پس از پایان ماه رمضان در روز اول شوال گیرند:
گفتم کدام عید نه اضحی بود نه فطر
بیرون از این دو عید چه عید است دیگرش.
خاقانی.
- زکات فطر، فطره. فطریه. رجوع به فطره و فطریه شود.
|| (اِ) انگوری که سرهای آن پیدا شود. (از اقرب الموارد). انگور وقتی که سر آن ظاهر گردد. (منتهی الارب).

فطر. [ف ُ] (ع اِ) نباتی است سفید بشکل نصف تخم مرغ که منکوس باشد و بی برگ و گل و ساقش بسیار کوتاه و جوف او مملو از صفایح، و مأکول، او را به فارسی قارچ [خوانند] و فطر و کماءه اسم جنس مأکول و غیرمأکول آنند... (از تحفه ٔ حکیم مؤمن). نوعی ازسماروغ است و این بدترین همه ٔ انواع است و پوست این زهر قاتل باشد و اگر کمتر خورند بیهوش گرداند. (برهان). و بباید دانست که از خوردن فطر که به پارسی سماروغ گویند.... زفان آماس کند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). نام گونه ای قارچ که آن را دنبلان گویند و خوراکی است. (فرهنگ فارسی معین). || نام عام قارچهای سمی کلاهک دار است. در اسماء العقار (ذیل نمره ٔ 192) کلمه ٔ فطر مرادف با «کما» ذکر شده، در حالی که کما نام گیاهی از تیره ٔ چتریان است. (فرهنگ فارسی معین).

فطر. [ف ِ] (اِخ) دهی است از بخش ضیأآباد شهرستان قزوین، دارای 226 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول عمده اش غلات دیمی، باقلا، ماش و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).