معنی فوری

فوری. [ف َ / فُو] (ص نسبی) آنچه اجرای آن بسرعت انجام گیرد: نامه ٔ فوری. تلگرام فوری. || (ق) بسرعت. سریعاً: پس از خواندن تلگرام فوری حرکت کرد. (از فرهنگ فارسی معین). فوراً. برفور. بفوریت.

فوری. (ص نسبی) منسوب به فور که به گمانم از قرای بلخ است. (سمعانی). رجوع به فور شود. || نیز منسوب به فور پادشاه کنوج و به کنایت اولاد فور ونیز مردم شهر قنوج را گویند. (از برهان: فوریان).

فوری. (اِخ) قومی است از خرخیز اندر مشرق خرخیز که با دیگر خرخیزیان نیامیزند و مردم خوارند و بی رحم و زبان ایشان دیگر خرخیزیان ندانند و چون وحش اند. (حدود العالم). به عقیده ٔ عوام رومیان اولیه فوری ها هستند که اجنه و پریان دوزخ بودند ولی بزودی با فرینی های یونان تطبیق شدند و افسانه ٔ ارینی ها درباره ٔ آنها نیز رواج گرفت. (از فرهنگ اساطیر یونان و رم ج 1 ص 323). رجوع به فوریا شود.

(ص نسب.) (عا.) وافوری، تریاکی.

(ص نسب.) کاری که باید به سرعت انجام شود، (ق.) به سرعت، بی درنگ. [خوانش: (فُ) [ع - فا.]]

ویژگی کاری که باید به‌سرعت انجام شود،
(قید) به‌سرعت، بی‌درنگ،

آنی

آنی، زود

بی درنگ

آنی، بی‌درنگ، سریع

Express, Expeditious, Quick, Immediate, Imperious, Instant, Instantaneous, Pressing, Prompt, Ready, Soon, Spontaneous, Summary, Urgent

çarçabuk, fevrî, acil, ani

فوری، مفاجی

بی درنگ , فوری , بلا فاصله , بلا واسطه , پهلویی , انی , ضروری

آنچه که اجرای آن بسرعت انجام گیرد، تلگرام

subito

istantaneo

immediato

espresso

urgente

بدون فوت وقت

دردم ، جا به جا

در زمان

296