معنی قطع کردن

بریدن، مسافت طی کردن. [خوانش: (~. کَ دَ) [ع - فا.] (مص م.)]

جدع

صرم

بریدن

بریدن

برش‌دادن، بریدن، گسستن، گسیختن، موقوف کردن، تقطیع،
(متضاد) وصل کردن

Chop, Cut, Interject, Lop, Poll, Section, Sever, Throw

استاصل، اقطع، اوقف، خارج، صلیب، ضریبه، قطع

بریدن جداکردن گسستن زدودن انداختن (مصدر) بریدن جدا کردن: شاخه درخت را قطع کرد، حذف کردن انداختن: در اول بیت حرفی از اول آن قطع کنند.

interrompere

troncare

stroncare

Abschneiden, Aufschnitt (m), Aus, Außerhalb, Fällen, Fiel, Heraus hinaus, Heraus, Hinaus, Kürzung (f), Niederschlagen, Schlagen, Schliff, Schnitt (m)

حسم

453