معنی قلل

قلل. [ق ِ ل َ] (ع اِ) ج ِ قِل ّ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قل شود.

قلل. [ق ُ ل َ] (ع اِ) ج ِ قُلَّه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قله شود.

قلل. [ق ُ ل ُ] (ع ص، اِ) ج ِ قَلال به معنی قلیل. رجوع به قلال شود. || ج ِ قُلال به معنی قلیل. رجوع به قلال شود. || ج ِ قلیل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قلیل شود. || قلل من الناس، مردم متفرق از یک قبیله یا از قبایل شتی و چون بعد از پراکندگی و تفرق گرد آیند قُلَل باشند کصرد. (منتهی الارب).

قله

قله ها

آب‌باریک
آبکوه دره
آخری نواس
آزادکوه
پهنه‌حصار
خلنو
درفک
دماوند
ساکا
سرکچال
سماموس
سیالان
سیاه‌کمان
شاه البرز
علم‌کوه
قله تخت سلیمان
قله توچال
قله شاه‌دژ
کلک‌چال
کلون‌بستک
کوه خشچال
مهرچال

آبک

کوتاه کردن , مختصر نمودن , تقلیل یافتن , کمتر شدن , تخفیف یافتن , کمتر کردن , تقلیل دادن , کاستن , کاهش دادن , کمینه ساختن

کسی را کوچک کردن , تحقیر نمودن , کم ارزش کردن

(قُ لَ) [ع.] (اِ.) جِ قله.

(تک: قله) چکادها شخ ها (اسم) جمع قله.

قُلَل، قِلال، قُلَّه ها، سر کوه ها، بالاترین نقاط (مفرد: قُلَّه)،

کوه بازارک

قله دوشاخ یا قراول‌داغ

چاخار

160