معنی لبخند

لبخند. [ل َ خ َ] (اِ مرکب) لبخنده. تبسم:
برقع از رخ به یک طرف افکند
عالمی زنده کرداز لبخند.
میرزا طاهر وحید.
لبخند نهاد بر لب من
بر غنچه ٔ گل شکفتن آموخت.
ایرج میرزا.

لبخند زدن. [ل َ خ َ زَ دَ] (مص مرکب) تبسم. ابتسام. بکماردن.

gülücük

خنده‌ای که فقط لب‌ها از هم باز شود، خندۀ کم، تبسم،
لبخند زدن: (مصدر لازم) تبسم‌ کردن،

احساس شادی بر لبان

(~. خَ) (اِ.) خنده کوتاهی که تنها موجب حرکت لب هامی شود، تبسم.

تبسم

تبسم

تبسم، خنده، شکرخند، شکرخنده

Smile

Smilingly

ابتسامه

تبسم، خنده کم

(مصدر) تبسم کردن شکر خند زدن: زنها. . . هر یک مژده خود را می خواستند و آهو پیاپی لبخند میزد. . .

sorriso

خندیدن

686