معنی لفاظ

لفاظ. [ل َ ف ف] (ع ص) زبان باز.

لفاظ. [ل ِ] (ع اِ) تره. (منتهی الارب).

لفاظ. [ل ِ] (اِخ) آبی است مر بنی ایاد را. (از معجم البلدان).

(لَ فّ) [ع.] (ص.) زبان باز، پُرحرف.

زبان باز

Verbose

تره از گیاهان تفیده از دهان بیرون انداخته ‎ دازه دان، برون نگر، زبان باز (صفت) آنکه الفاظ را در ید قدرت خود دارد، آنکه بالفاظ بیش از معانی توجه دارد -3 زبان باز.

1011