معنی مخاصمه

(مُ ص مِ) [ع. مخاصمه] (مص ل.) دشمنی کردن، جنگیدن.

پیکار کردن با یکدیگر، دشمنی کردن،

دشمنی کردن

دشمنی، خصومت

رزم، دشمنی

رزم

پیکار، خصومت، دشمنی، عداوت، عناد، کینه‌توزی، مخاصمت،
(متضاد) صلح، مصالحه

مخاصمت و مخاصمه در فارسی کینه ورزی دشمنی، پیکار پیکار کردن (مصدر) خصومت کردن با کسی دشمنی ورزیدن: و احیانا میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه و مخاصمه ظاهر میشد، پیکار کردن جمع: مخاصمات.

776