معنی مردم گریز
لغت نامه دهخدا
مردم گریز. [م َ دُ گ ُ](نف مرکب) آدمی بدور. مردم بدور. یالقوزک.(یادداشت مؤلف). گریزنده و نفور از مردم. که از مصاحبت و معاشرت دیگران پرهیز دارد. وحشی خوی و رمنده ٔ کم معاشرت.
فرهنگ عمید
آنکه از مردم بگریزد و گوشه‌نشینی اختیار کند،
حل جدول
معتکف
فارسی به انگلیسی
Asocial, Hermit, Unsociable
فارسی به عربی
عدو البشر
فرهنگ فارسی هوشیار
(صفت) آنکه از مردم دوری جوید معتزل.
معادل ابجد
521