معنی مزدا

مزدا. [م َ](اِخ) به لغت اوستا آفریدگار و خلاق عالم.(ناظم الاطباء): ای مزدا به ما پناه نیرومند بخش.(گاتها سرودهای زردشت ص 6). باشد که به خود ارزانی داریم و دریابیم ای مزداپناه دیرپایای ترا.(یسنا، بخش 2 هات 41 قطعه ٔ 4 ص 42). مزداه. مزدااهورا. اهورمزدا. مزداه اهور. اهورمزداه. اهورامزدا.

(مَ) (اِ.) دانای بی همتا، آفریدگار.

دانای بی‌همتا، آفریدگار،

دانای بی همتا

اهورامزدا،
(متضاد) اهریمن، خدا

پسرانه، در ادیان ایرانی، خداوند

دانای بی همتا

52