معنی مشوق

مشوق. [م َ](ع ص) به آرزو آورده شده.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء). شائق.(آنندراج)(غیاث):
کشتئی اندر غروبی یا شروق
که نه شایق ماندآنگه نه مشوق.
مولوی.
|| عاشق.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء).

مشوق. [م ُ ش َوْ وِ](ع ص)به آرزو درآورنده کسی را.(غیاث)(آنندراج)(منتهی الارب). آنکه به آرزو و شوق آورد.(یادداشت مؤلف).

مشوق. [م ُ ش َوْ وَ](ع ص) به آرزو درآورده شده.(غیاث)(آنندراج).

(مُ شَ وَّ) [ع.] (اِفا.) به شوق آورده شده.

(مُ شَ وِّ) [ع.] (اِمف.) تشویق کننده، بر سرشوق آورنده.

آرزومند‌کننده، به‌شوق‌آورنده،

تشویق‌کننده، به شوق آورنده

تشویق کننده، به شوق آورنده

امیدده، برانگیزنده

صفت محرض، محرک، مروج

Come-On, Encouragement, Incentive, Inducement, Instigation, Patron, Stimulant, Stimulus, Supportive

حافز

سو تنیتار خواست انگیز امید بخش به آرزو درآورنده سو تنیده (از ریشه پهلوی) خواست انگیخته امید وار (اسم) بشوق آورده شده (اسم) بشوق آوردنده آرزومند کننده: و نیز طالبان محقق ومریدان صادق رادلیلی باشد بماده صواب و مشوقی باشد بمرجع و ماب. . . جمع: مشوقین. یا مشوق اول. ذات حق تعالی

مُشَوِّق، به شوق آورنده، تشویق کننده (حق را «مشوّق اوّل» گفته اند)،

446