معنی مصب

مصب. [م َ ص َب ب](ع اِ) موضع ریختن آب. ج، مَصاب ّ.(ناظم الاطباء). جای ریختن آب و غیره.(غیاث). آنجا که رود و آبشار و جز آن فروریزد. پای، مصب رود. آنجا که رود وارد دریا یا دریاچه می شود. آنجا که آب رودی به دریا یا دریاچه فروریزد. مصب رود اردن بحرالمیت است.(یادداشت مؤلف). ج، مصاب.(ناظم الاطباء).

مصب. [م ُ ص ِب ب](ع ص) در نشیب درآینده.(آنندراج).

مصب ء. [م ُ ب ِءْ](ع ص) مصبی. زن بسیارفرزند.(از م-هذب الاسماء). زنی صاحب کودک.(شرح قاموس). زن بچه دار. زن بچه ناک.(منتهی الارب). مصبیه. و رجوع به مصبی و مصبیه شود.

Estuary, Mouth, Outfall

در نشیب در آینده نشیبنده پیله جایی که آب رود به دریا می ریزد (اسم) جای ریختن آب و مایع دیگر، محلی که آب رود وارد دریا شود. توضیح چون جریان آب در بستر خویش مقداری گل و لای با خود همراه دارد که بمحض ورود در دریاته نشین شده بصورت مثلثی در میاید که راس آن بطرف رودخانه میباشد آنرا بیونانی دلتا (مصب) گویند جمع: مصابیح.

(جغرافیا) محلی که آب رودخانه وارد دریا می‌شود،
[قدیمی] جای ریزش آب،

محل ورود رود به دریا، پیوندگاه رود و دریا

محل ورود رود به دریا

دلتا، دهانه، ملتقای‌رودخانه بادریا و دریاچه، محل ریزش آب (رودخانه به دریا)

مَصَبّ، محل ریختن رودخانه به دریا، محل ریختن آب، محل تجمع بر آب (جمع: مَصابّ)،

(مَ صَّ بُ) [ع.] (اِ.) محلی که آب رودخانه وارد دریا می شود.

(مَ صَّ) [ازع.] (اِ.) (عا.) مذهب، دین.، لا ~ بی دین.

فم

دهانه رودخانه بزرگی که شتکیل خلیج کوچکی دهد , مدخل

sbocco

Maul (n), Mund (m), Mündung (f)

132