معنی مطب
لغت نامه دهخدا
مطب. [م َ طَ](ع اِ) جائی که طبیب در آن نشیند و معالجه ٔ مریضان نماید.(از غیاث)(از آنندراج). آنجا که طبیب نشیند آماده ٔ طبابت بیماران را. محکمه. درمانگاه.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). فرهنگستان ایران «پزشک خانه » را بجای این کلمه برگزیده است. و رجوع به واژه های نو فرهنگستان ایران شود.
فرهنگ معین
(مَ طَ بّ) [ع.] (اِ.) درمانگاه، جای طبابت.
فرهنگ عمید
جای طبابت کردن، درمانگاه،
حل جدول
فرهنگ واژههای فارسی سره
دفتر پزشک
مترادف و متضاد زبان فارسی
کلینیک، محکمه، دفترپزشک
فارسی به انگلیسی
Office
فارسی به عربی
عیاده
فرهنگ فارسی هوشیار
جای طبابت، درمانگاه
فرهنگ فارسی آزاد
مَطَبّ، (اسم مکان از طَبَّ، یَطُبُّ) محل طبابت، محل مداوا،
فارسی به ایتالیایی
ambulatorio
معادل ابجد
51