معنی منجیل | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

منجیل

منجیل. [م َ] (اِخ) نام محلی از ولایت طارم و خرزویل و نام قریه ای است قریب به آن و آن به خوبی آب و هوا و تواتر انهار و تراکم اشجار مشهور است و در دامان کوه واقع شده است و خانه های آن طبقه بر طبقه است و از آنجا به گیلان روند. (انجمن آرا) (آنندراج). نام قریه ای از محال طارم، واقع در محل تلاقی شاهرود و قزل اوزن. (ناظم الاطباء). دهی از بلوک فاراب در دهستان عمارلو که در بخش رودبارشهرستان رشت واقع است و 1100 تن سکنه دارد. رودهای قزل اوزن و شاهرود در نزدیکی این دیه بهم متصل میشوندو سفیدرود را تشکیل میدهند و پل بزرگی بر روی رود قزل اوزن قرار دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).

پل منجیل

پل منجیل. [پ ُ ل ِ م َ] (اِخ) نام پلی در راه قزوین و رشت میان منجیل و بالابازار رودبار در 260000گزی طهران.

منجیل سفید

منجیل سفید. [م ِ ل ِ س ِ] (اِ مرکب) بوته ای است شبیه به جاروی قزوینی در «گچسر» و در رازکان جارو نامند. (یادداشت مرحوم دهخدا).

منجیل آباد

منجیل آباد. [م َ] (اِخ) دهی از بخش شهریار شهرستان تهران است و 883 تن سکنه دارد. مزرعه ٔ زمان آباد جزو این ده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).