معنی مهارت

مهارت. [م َ / م ِ رَ] (ع اِمص) زیرکی و رسایی در کار و استادی و زبردستی. (ناظم الاطباء). استادی. (غیاث اللغات). حذاقت. حاذقی. (از اقرب الموارد). ماهری. (یادداشت مؤلف). مهاره: بازرگان پرسید که دانی زدن ؟ گفت دانم و در آن مهارتی داشت. (کلیله و دمنه).
منذر آن شاه با مهارت و مهر
آیتی بود در شمار سپهر.
نظامی.
برای اظهار مهارت خویش در علم عروض گفته بیاریم. (المعجم فی معاییر اشعارالعجم ص 71). || (مص) استادی کردن. (بحر الجواهر). و رجوع به مهاره شود.

(مَ رَ) [ع. مهاره] (مص ل.) چیره دستی، توانایی در کار.

ماهر بودن در کاری،
استادی، زیرکی، چابکی و زبردستی در کار،

استادی

چیره ‌دستی

کارکشتگی

تبحر

ورزه، چیرگی، زبردستی، چیره دستی

احاطه، استادی، تبحر، تردستی، ترفند، تسلط، چالاکی، چربدستی، چستی، حذاقت، خبرگی، زبردستی، سررشته، فراست، ماهری، چیره‌دستی، کاردانی

چیرگی

Adeptness, Ability, Art, Artifice, Attainment, Competence, Craft, Deftness, Dexterity, Expertise, Expertness, Facility, Finesse, Hand, Industry, Knack, Manship _, Mastery, Neatness, Professionalism, Proficiency, Prowess, Science, Ship _, Skill, Technique, Touch

ابداع، حرفه، حیله، عنوان، کیاسه، مقص، مهاره، موهبه، اِحْتِرافٌ

زیرکی، استادی، حذاقت، زبردستی

مَهارَت، غیر از معانی مصدری، استادی و زبردستی، تفنن و تخصص (در کار مربوطه)،

abilità

Adresse (f), Adresse [noun], Adressieren, Anrede (f), Ansprechen

646