معنی نامیه

(یِ) [ع. نامیه] (اِفا.) مؤنث نامی، قوه ای که موجب رشد و نمو می شود. ج. نوامی.

قوه‌ای که موجب رشد و نمو می‌شود،

قوه رشد و نمو

رستنی، روینده، گیاه، نامی، نبات،
(متضاد) جماد

نامیه در فارسی مونث نامی بالنده کوالیده، آفریده، رویشی رستنی ‎ (اسم) مونث نامی بالنده نموکننده: } این ساعت دراین فصل. . . نامه زوال نامیه خواندن گیرند. ‎، { (اسم) آفرینش خدای خلق خدای. ‎، نبات رستنی رویشی. یا قوت (قوه) نامیه. یا روح نامیه. یانفس نامیه.

106