معنی وصایا

وصایا. [وَ] (ع اِ) ج ِ وصیه. (از اقرب الموارد). ج ِ وصیت. (دهار) (آنندراج) (غیاث اللغات). اندرزها و پندها و وصیتها. (ناظم الاطباء): و او را [نوشیروان] خود تصنیفها و وصایاست. (ابن البلخی). || ج ِ وصایه. (ناظم الاطباء). رجوع به وصایه شود.

ارشد. [اَ ش َ] (اِخ) ابن احمد برسوی. او راست: ارشاد الطالبین فی شرح وصایا المهتدین.

احمد. [اَم َ] (اِخ) ابن محمد کرابیسی هندی. او راست: کتاب شرح اقلیدس. کتاب حساب دور و وصایا، و این کتاب را حاجی خلیفه بار دیگر باسم کتاب الوصایا ذکر کرده است.

عطاس. [ع َطْطا] (اِخ) احمدبن حسن عطاس. از بزرگان علویان در حضرموت. به سال 1257 هَ. ق. در شهر حریضه متولد شد واز کودکی نابینا بود. و به سال 1334 هَ. ق. درگذشت. او راست: وصایا، و اجازات و رساله ای در قبایل حضرموت. (از الاعلام زرکلی از تاریخ الشعراء الحضرمیین).

حساب دورو وصایا. [ح ِ ب ِ دَ رُ وَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) بخشی از علم حساب در نزد مسلمانان بوده که از جبر و مقابلت سرچشمه گرفته است، و آن برای وصیت نامه هائی که در اجرای آن مجریان به دور برخورد میکردند و حل آن متعسر بود بکار برده میشد. چلبی در کشف الظنون چهار کتاب در این موضوع به ابوحنیفه دینوری احمدبن داود (281 هَ. ق.) و احمدبن محمد کرابیسی و ابوکامل شجاع بن اسلم و حجاج بن یوسف بن مطر نسبت داده است.

(وَ) [ع.] (اِ.) جِ وصیت، پندها، اندرزها.

پندها، اندرزها

وصایا

وصایا

وصیت

(تک: وصیه) اندرز ها سفارش ها خواستگویه ها (اسم) جمع وصیت و وصایت

(اسم) اندر نصیحت. ‎، سفارش کسی بیک یا چند تن مبنی بر احوال اعمال و دخل و تصرف در اموال وی پس از مرگ او جمع: وصایا، عبارت است از ((استنابه در تصرف بعد ازمرگ)) یعنی همانطور که وکیل از جانب موکل نیابت دارد که پاره ای تصرفات بنماید (اببته در زمان حیات مول) موصی له با وصی هم نیابت دارند که از جانب موصی پاره ای تصرفات بنمایند نهایت آنکه این نیابت برای بعد از مرگ است. ))

وَصایا، آنچه که حق بر بندگان فرض نموده، وصیّت ها، نصائح، پندها (مفرد: وَصِیَّت، ایضاً وَصایا جمعِ وِصایَه است)،

قُطبِ شَقاق، یا «مرکز نقض» بنصّ الواح مبارکه وصایا میرزا محمد علی می باشد،

بیت العدل ملّی، حضرت ولی امرالله درباره محفل روحانی ملّی می‌فرمایند (ترجمه، صفحه 98 نظامات بهائی): «... این مؤسسه که حضرت عبدالبهاء در الواح وصایا آن را بیت‌العدل خصوصی نامیده‌اند بمرور زمان تبدیل به بیت عدل ملیّ خواهد شد...»

108