معنی پروازکننده

طیار

پیتر پن

پروازکننده درشب

پروازکننده درشب

پسرانه، پروازکننده، از شخصیتهای شاهنامه، نام شاه غسانیان در زمان حکومت ساسانیان

پروازکننده،
(اسم) هر جانوری که در هوا پرواز کند،
هر جانوری از خانوادۀ پرندگان،

پروازکننده،
(اسم) پرنده،
(اسم) پرنده‌ای که به آن فال می‌زنند،
(اسم) [مجاز] فال،
* طایر فلک: [قدیمی] فرشته،
* طایر قدس: = * طایر فلک

پروازکننده،
چست و چالاک، تیزرو،
(اسم) زبانۀ ترازو،
(اسم) ترازو: عطای او از آن بگذشت کآن را / توان سختن به ‌شاهین و به طیار (فرخی: ۱۴۴ حاشیه)،
(اسم) عیار درم،
(اسم) نوعی قایق و کشتی تندرو،

پرنده، طیر، مرغ، پروازکننده، تایر، چرخ وسائط نقلیه،
(متضاد) تیوپ، تویی

پرگشای. [پ َگ ُ] (نف مرکب) پرگشاینده. پروازکننده:
ماه رجب که هست همایون ترین همای
از آشیان فضل خدایست پرگشای.
سوزنی.

تندپرواز. [ت ُ پ َرْ] (ص مرکب) به شتاب پروازکننده. (ناظم الاطباء). تیزپر. که سریع پرواز کند. و رجوع به تند شود.

اطیر. [اَطْ ی َ] (ع ن تف) پروازکننده تر. پرنده تر.
- امثال:
اطیر من جراد.
اطیر من حباری.
اطیر من عقاب. (یادداشت مؤلف).

تیزپران. [پ َرْرا] (نف مرکب) تند و بلند پروازکننده:
به ابر اندارن تیزپران عقاب
نهنگ دلاور به دریای آب.
فردوسی.
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.

شب پرواز. [ش َ پ َ] (ص مرکب) آنکه شب پرواز کند. پروازکننده به شب. || (اِ مرکب) هواپیماهای شب پرواز که شب بر آسمان برشوند و سیر کنند. (از یادداشت مؤلف).

بال زن. [زَ] (نف مرکب) جنباننده ٔ بال. حرکت دهنده ٔ بال. بال زننده. (ناظم الاطباء). || پران. (آنندراج). پروازکننده. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 181). پرنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). || جنبنده. || (اِ) کار و بار. (ناظم الاطباء).

345