معنی پولکی

پولکی. [ل َ] (ص نسبی) منسوب به پولک. پولک دار. || که پول دوست گیرد: بچه را نباید پولکی کرد. || که رشوه پذیرد. که عادت به پول گرفتن دارد. آنکه معتاد بپول گرفتن است. مرتشی. رشوه گیر. رشوه خوار. معتاد به رشوه.

پولکی بودن. [ل َ دَ] (مص مرکب) اعتیاد باخذ پول و رشوه.

پولکی شدن. [ل َ ش ُ دَ] (مص مرکب) عادت یافتن باخذ پول و رشوه.

Crass, Mercenary, Sordid, Squamous, Venal

پول دوست، آن که رشوه پذیرد. [خوانش: (~.) (ص نسب.)]

(~.) (اِ.) نوعی آب نبات شبیه پولک.

نوعی شیرینی اصفهانی

از شیرینی های اصفهان

پول‌دوست،
رشوه‌گیر، رشوه‌خوار،

مرتزق

چرم روی کفل اسب که از دو طرف ران به رانکی وصل است تا رانکی...

بندهایی که پولکی را به پالان وصل کند

شلوار دکمه دار مردانه

در برابر شلوارهای بندی معمول و متداول این نوع شلوار که بیشتر...

(مصدر) معتاد کردن بگرفتن پول بچه را نباید پولکی کرد، متعاد کردن باخذ رشوه.

(مصدر) عادت کردن بگرفتن پول، عادت کردن باخذ رشوه.

68