معنی پیر و جوان
لغت نامه دهخدا
پیر و جوان. [رُ ج َ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) قاطبهً. شیخ و شاب. همه. همگان:
همه مرگرائیم پیر و جوان
که مرگست چون شیر و ما آهوان.
فردوسی.
چنان لشکر گشن و دو پهلوان
هزیمت گرفتند پیر و جوان.
فردوسی.
حل جدول
اثری از طبیب اصفهانی
معادل ابجد
278