معنی کتک زدن

کتک زدن. [ک ُ ت َ زَ دَ] (مص مرکب) سیاست کردن. آزردن. جفا نمودن. (ناظم الاطباء). کسی را مورد ضرب (کتک) قرار دادن. (فرهنگ فارسی معین). زدن با هر چیز. زدن با دست یا چوب و امثال آن. زدن برای شکنجه.

(~. زَ دَ) (مص م.) تنبیه بدنی کردن.

زدن است گویند فلانی را کتک سختی زدم و او کتک مفصلی خورد.

زدن است گویند فلانی را کتک سختی زدم و او کتک مفصلی خورد

Beat, Flail, Maul, Paste, Thrash, Trounce

dayak atmak

اضرب، تهیج، صفعه، ضربه، قدح، هراوه

جفا نمودن، آزردن ستلاندن لت زدن کوب زدن کوب زدن (مصدر) کسی را مورد ضرب (کتک) قرار دادن: } فنی را کتک سختی زدم. . . ‎{ (یکی بود یکی نبود)

زدن است گویند فلانی را کتک سختی زدم و او کتک مفصلی خورد.

picchiare

501