معنی کسالت

کسالت. [ک َ ل َ] (ع اِمص) کاهل شدن. (آنندراج) (غیاث اللغات). کاهلی. (دهار). گرانی در حرکت و سستی و آهستگی و سنگینی. || درماندگی و خستگی. || بیماری و رنجوری. آزردگی. دلتنگی. دلگیری. || گرفتگی و دل شکستگی. || آشفتگی. پریشانی. (ناظم الاطباء).

کسالت داشتن. [ک َ / ک ِ ل َ ت َ] (مص مرکب) بیمار بودن. رنجور بودن.

Affection, Indisposition, Malaise, Weariness

سستی، بی حالی

ملال انگیز، خسته کننده

کاهل شدن، سستی و آهستگی و دلشکستگی، رنجوری، بیماری، آزردگی، دلگیری

خواب آور خسته کننده (صفت) آنکه یا آنچه تولید کسالت کند: (پشت دستگاه دوکش می نشست و یک بند ناله کسالت آور و غم افزای آنرا بگوش همسایگان میرساند) .

بیمار بودن

noia

noioso

Erkrankung (f), Krankheit (f)

(کَ لَ) [ع. کساله] (مص ل.) سستی، بیماری، رنجوری.

سستی، بی‌حالی،
رنجوری، بیماری،
خستگی،

آنچه اندوه، دل‌تنگی، و ناخوشی بیاورد،

بیماری، درد، عارضه، مرض، ناخوشی، نقاهت،
(متضاد) سلامت

فوضی، مرض

511