معنی کنایه زدن
لغت نامه دهخدا
کنایه زدن. [ک ِ ی َ / ی ِ زَ دَ] (مص مرکب) گفتن عبارت کنایه آمیز. (آنندراج). گوشه زدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عبارت کنایه آمیز گفتن. (فرهنگ فارسی معین):
گفتی به من که تیغم از ابرو کنایه است
گر می زنی کنایه نگارا به من بزن.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج).
فرهنگ معین
(~. زَ دَ) [ع - فا.] (مص ل.) منظور خود را غیرصریح بیان کردن.
حل جدول
طعن
فارسی به انگلیسی
Drop
فرهنگ فارسی هوشیار
گوشه زدن نیش زدن تفشه زدن (مصدر) عبارت کنایه آمیز گفتن: گفتی بمن که تیغم از ابرو کنایه است گر میزنی کنایه نگارا خ بمن مزن. (طاهر وحید)
معادل ابجد
147