معنی یت

لغت نامه دهخدا

یت

یت. [ی ِ] (اِ) نوعی از نواعم در دریاهای گرم. (یادداشت مؤلف).

یت. [ای ی َ] (ع پسوند) در عربی جزء مؤخر مصدر صناعی اسمی است یعنی مصدری که با آن یاء نسبت و تاء تأنیث (- یت) آمده باشد، مانند مالکیت، مرغوبیت، انسانیت، معروفیت، حریّت، ماهیت. (از کلمات فارسی نیز مصدر صناعی درست می کنند مانند دوئیت، خوبیت. اما ادبا به کار بردن این کلمات را درست نمی دانند).

یت. [ی َ] (ضمیر) ضمیر متصل به معنی «ات » که پس از اسمهایی که به الف و یا و واو تمام شده باشند درمی آورند، مانند عصایت و گیسویت. (ناظم الاطباء). اما این قول اساس علمی ندارد. و ضمیر منحصراً همان «ت » است.

حل جدول

یت

علامت مصدرجعلی

پسوند مصدر جعلی

پسوند مصدر ساز

نشانه مصدر جعلی

علامت مصدر جعلی، پسوند مصدر ساز، هنوز فرنگی

علامت مصدرجعلی، پسوند مصدر ساز، هنوز فرنگی

هنوز فرنگی

علامت مصدر جعلی

فارسی به عربی

ولا یت

محافظه

ترکی به فارسی

فرهنگ فارسی هوشیار

رو ء یت

‎ دیدن دیدار دید، نما، ریخت


رو ء یت هلال

نوماه دید

معادل ابجد

یت

410

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری