معنی یتیم خانه
لغت نامه دهخدا
یتیم خانه. [ی َ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب) جای پرورش یتیمان. دارالایتام. پرورشگاه. || جای باش دزدان و عیاران. ناظم الاطباء). مأوای دزدان و عیاران. (آنندراج):
بتان شدند ز عیارپیشگی رامم
یتیم خانه ٔ من چون صدف پر از گهر است.
سعید اشرف (از آنندراج).
طاقی به دلربایی در دلبری یگانه
هست از صدف گهر را گرچه یتیم خانه.
محسن تأثیر (از آنندراج).
فرهنگ معین
(~. ن) [ع - فا.] (اِمر.) جای پرورش یتیمان، دارالایتام.
حل جدول
دارالایتام
فارسی به انگلیسی
Orphanage
فارسی به عربی
لجوء، ملجا الایتام
فرهنگ فارسی هوشیار
دارالایتام، جای و محل پرورش یتیمان
معادل ابجد
1116