معنی آبک
لغت نامه دهخدا
آبک. [ب َ] (اِخ) نام جائی است.
آبک. [ب َ / ب ِ / ب ُ] (اِ) آبله. جدری.
آبک. [ب َ] (ع صوت) وَیْلَک. هلاک باد ترا.
آبک. [ب ُ] (ص) هر چیز پرآب. (از برهان).
آبک. [ب َ] (اِ مرکب) جیوه. سیماب.آبَق. زیبق، باصطلاح کیمیاگران. (تحفه):
مِس ّ وجود من شود از می بسان زر
گویی که می چو آبک از اجزای کیمیاست.
خجسته.
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
جیوه، سیماب، آبق، زیبق
فرهنگ معین
(بَ) (اِمر.) سیماب، جیوه.
فرهنگ عمید
آب اندک،
[قدیمی] در کیمیاگری، جیوه یا سیماب،
گویش مازندرانی
از توابع بیرون بشم شهرستان چالوس
معادل ابجد
23