معنی جوان
فرهنگ عمید
آنکه یا آنچه به حد میانۀ عمر طبیعی خود رسیده باشد، بُرنا،
[مجاز] کمتجربه،
[قدیمی، مجاز] مساعد و موافق: بخت جوان،
فارسی به انگلیسی
Blood, Juvenile, Junior, Young, Youngling, Youngster, Youth, Youthful
فارسی به ترکی
genç; delikanlı
فرهنگ معین
(جَ) [په.] (ص. اِ.) هر چیز کم سن. مق پیر.
مترادف و متضاد زبان فارسی
برنا، شاب، غلام، کودک، نوباوه، نوجوان، نوچه، نورسته،
(متضاد) پیر
فارسی به عربی
شاب، صغار السمک، صغیر، مراهق
فرهنگ فارسی هوشیار
برنا، مقابل پیر، هر چیز که از عمر آن چندان نگذشته باشد
فارسی به ایتالیایی
giovane
فارسی به آلمانی
Jugendlich, Jung
لغت نامه دهخدا
همیشه جوان. [هََ ش َ / ش ِ ج َ] (اِ مرکب) ابرون. (مخزن الادویه). رجوع به همیشک جوان شود.
یکه جوان
یکه جوان. [ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ / ک ِ ج َ] (اِ مرکب) جوان منفرد که در جوانی یگانه و بی نظیر باشد. (از ناظم الاطباء).
معادل ابجد
60