معنی دورکننده

دورکننده.[ک ُ ن َن ْ دَ / دِ] (نف مرکب) که دور کند. که براند. آنکه کسی یا چیزی را دور سازد. (یادداشت مؤلف). لاعن. (از منتهی الارب): رجل مذب، مرد بسیار دورکننده از حریم خود. (منتهی الارب). رجوع به دور کردن شود.

مزحزح. [م ُ زَ زِ](ع ص) دورکننده.(ناظم الاطباء).

منئث. [م ُ ءِ] (ع ص) دورکننده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

داحر. [ح ِ] (ع ص) نعت فاعلی از دحربه معنی راننده و دورکننده. دَحور. (منتهی الارب).

لاعن. [ع ِ] (ع ص) دورکننده. || دشنام دهنده. دعای بد و نفرین کننده. (از منتهی الارب).

لض. [ل َض ض] (ع ص) رجل لض، مردنیک دورکننده و دور کردن فرماینده. (منتهی الارب).

نافی

عصب دورکننده

پراکنده‌کننده،
دورکننده،

دفع‌کننده، پس‌زننده، دورکننده،

نفی‌کننده، ردکننده،
دورکننده،

ترک‌کننده،
واگذارنده،
دورکننده، دوراندازنده،

[ع.] (اِفا.) دورکننده، رد کننده.

(رِ) [ع.] (اِفا.) دورکننده اندوه، گشاینده غم.

دفع کننده، دورکننده، حامی، جمع دافعون. [خوانش: (فِ) [ع.] (اِفا.)]

339