معنی طلبکار

طلبکار. [طَ ل َ] (ص مرکب) داین. غریم. بستانکار. وام ده. وام خواه. کسی که پول یا کالائی از دیگری باید به او برسد. || طلبنده. خواهان و آرزومند. زغبوت. (منتهی الارب). خواستار:
روزی که جدا ماندمی از تو ز پی من
صد راه رسول آمده بودی و طلبکار.
فرخی.
طلبکار باید صبور و حمول
که نشنیده ام کیمیاگر عجول.
سعدی.
طلبکار خیر است و امیدوار
خدایا امیدی که دارد برآر.
سعدی.
به دیدار وی زی سپاهان شدم
به مهرش طلبکار و خواهان شدم.
سعدی.
که و مه طلبکار عمرند و بس
کسی را به مردن نیاید هوس.
امیرخسرو.

alacaklı

(طَ لَ) [ع.] (ص فا.) بستانکار.

بستانکار

نمایشنامه ای از علی نصر

داین

داین

ابرا

Creditor

Even

بستانکار

دانن

بستانکار، وام ده، خواستار

creditore

اسم بستانکار، داین، وامخواه طلب‌خواه،
(متضاد) بدهکار، مدیون

مفهوم ضرب المثل بدهکار رو که رو بدی طلبکار میشه
این مثل در نقد پر رویی و برخی اشخاص است در اصطلاح گفته می شود حتی اگر به شخص بدهکار هم بیش از اندازه توجه شود طلبکار می شود!

262