معنی قبیله

Clan, Family, Tribe

kabile

طائفه، عشیره، قبیله

زعیم

(قَ لَ یا لِ) [ع. قبیله] (اِ.) طایفه، گروه. ج. قبایل.

قبیله. [ق َ ل َ / ل ِ] (ع اِ) گروه از فرزندان یک پدر. (منتهی الارب). گروهی مردم از یک پدر. (ترجمان علامه ٔ جرجانی). جماعتی را گویند که از یک پدر باشند. (برهان). || پاره ای از کله ٔ سر فراهم آمده با پاره ٔ دیگر. ج، قبایل. || دوال لگام. || سنگ بزرگ سر چاه. (منتهی الارب).

هم قبیله. [هََ ق َ ل َ / ل ِ] (ص مرکب) دوتن که از افراد یک قبیله باشند. (یادداشت مؤلف).

گروهی از مردم دارای نژاد، سنت، دین، و فرهنگ مشترک،
گروهی از فرزندان یک پدر،

کاروان

پسرانه، توانایی، توان، سلطه و نفوذ

گروه، گروهی از فرزندان یک پدر

زندی همنیاکی تیره ای (صفت) منسوب به قبیله: سنن قبیله یی رسوم قبیله یی.

همدوده همتیره (صفت) دویا چند کس که از یک قبیله هستند.

ایل، طایفه

آل، اعقاب، ایل، تبار، تیره، جماعت، دودمان، شعب، طایفه، عشیره

tribà¹

Abstammung (f), Sippe (f), Stamm (m), Volksstamm (m)

147