معنی لبو
لغت نامه دهخدا
لبو. [ل َ ب ُوو] (اِخ) نام پسر عبدالقیس. (لبؤ نیز گویند). (منتهی الارب).
لبو. [ل ُ ب ُ] (اِخ) (جزیره ٔ...) نام جزیره ٔ بزرگی در دانوب پائین شهر وین و شهرت آن بسبب عبور دسته های فرانسوی از آنجا است در سال 1809 م.
لبو. [ل ُب ُ] (اِخ) ژرژ موتن، کنت دو. ژنرال فرانسوی. مولد فالسبورگ. وی در اَسترلیتز، اسپانی، و مخصوصاً در اسلینگ معروفیت یافت و لوئی فیلیپ وی را مارشالی فرانسه داد. (1770-1838 م.).
لبو. [ل َ] (اِ) چغندر پخته. لبلبو. در زبان آشور و بابل چغندر را لپتو میخوانده اند و در آرامی لپتا و لیپتا می نامیده اند و بعید نیست که اصل لبوی فارسی همین باشد. (مجله ٔ یغما شماره ٔ اول سال سوم، مقاله ٔ پورداود).
لبؤ. [ل ُب ْءْ] (ع اِ) ج ِ لباءه. (منتهی الارب).
لبؤ. [ل ُب ُءْ] (ع اِ) ج ِ لباءه. (منتهی الارب).
لبؤ. [ل ُب َءْ] (ع اِ) ج ِ لَباءه. (منتهی الارب).
کشکه لبو
کشکه لبو. [ک َ ک َ / ک ِ ل َ] (اِ مرکب) لبو یعنی چغندر پخته آمیخته به کشک. رجوع به کشک و لبو شود.
کشک لبو
کشک لبو. [ک َ ک ِ ل َ] (اِ مرکب) کشکه لبو. خوردنی است که از لبو (چغندر پخته) و کشک فراهم آورند بدین سان کشک راپس از سائیدن و آبکی نمودن در لبوی خرد کرده بریزندخوردنی مطبوعی شود و بعنوان مخلفات و ملحقات غذا بکار برند. (یادداشت مؤلف). رجوع به کشک و لبو شود.
حل جدول
فرهنگ عوامانه
چغندر است.
فرهنگ معین
(لَ) (اِ.) چغندر پخته.
فرهنگ عمید
چغندر پخته، لبلبو،
معادل ابجد
38