معنی هوام
لغت نامه دهخدا
هوام. [هََ وْ وا] (ع اِ) شیر بیشه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
هوام. [هَُ] (ع اِمص) تشنگی سخت. || نوعی از جنون و عشق. (منتهی الارب).
هوام. [هََ وام م] (ع اِ) ج ِ هامَّه. (منتهی الارب). به معنی حشرات الارض مثل مار وکژدم و راسو و مور و هر خزنده و گزنده است. (غیاث).در فارسی به تخفیف هم به کار رفته است:
بسا که تو به ره اندر زبهر دانگی سیم
شکست خواهی خوردن ز پشه و ز هوام.
فرخی.
جرم زمین تا قرار یافت ز عدلت
بس نفس شکر کز هوام برآمد.
خاقانی.
اندرافتادند درهم ز ازدحام
همچو اندر دوغ گندیده هوام.
مولوی.
خشنده
خشنده. [خ َش َ دَ / دِ] (اِ) هوام خسنده. (از ناظم الاطباء).
انسکت
انسکت.[اَ س ِ] (فرانسوی، اِ) هوام و خسنده. (ناظم الاطباء). رجوع به خسنده شود.
فرهنگ فارسی هوشیار
(تک: هامه) خسندگان خرفستران (اسم) جمع هامه جانوران زهردار، حشرات: چو گشت کاسه چشمش پز از ذباب و هوام بهم نهد مژه و سر بزیر آب کند. (ایرج میرزا)
فرهنگ معین
حل جدول
فرهنگ عمید
حشرات زهردار و موذی،
فرهنگ فارسی آزاد
هَوامّ، حشرات زهردار و موذی، جانورهای زهردار (مفرد: هامَّه)،
واژه پیشنهادی
هوام
معادل ابجد
52