معنی وخ | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

وخ وخ

وخ وخ. [وَ وَ] (صوت مرکب) کلمه ای است از توابع و آن را در محل انتعاش طبیعت و در وقت دیدن و شنیدن چیزی که طبع را خوش آید گویند. (برهان) (غیاث اللغات) (آنندراج). وه وه. (انجمن آرا). کلمه ای است که در وقت خوش آمدن چیزی گویند. (غیاث اللغات).واخ واخ و وه وه نیز آمده. به به. چه بسیار نکوست. (یادداشت مرحوم دهخدا). کلمه ای است که هنگام لذت یا حیرت از چیزی گویند. (ناظم الاطباء). صوتی که حکایت از مزه و لذت و خوشی کند. (لغت نامه ٔ اوبهی):
به یک وخ وخ که من کردم به صد اخ اخ نمی ارزد. (لغت نامه ٔ اوبهی).
گندم و جو مباش گو امسال
نان جاورس خوش بود وخ وخ.
حکیم نزاری قهستانی.
به باغ کس چو تخم ذوق میکاشت
نوای وخوخی با خویش میداشت.
ملافوقی یزدی (آنندراج).

وخ

وخ. [وَخ خ] (ع اِ) رنج. (منتهی الارب) (آنندراج). رنج و درد. (ناظم الاطباء). || آهنگ. (منتهی الارب) (آنندراج). قصد و آهنگ. (ناظم الاطباء).

وخ. [وَ / وُ] (صوت) کلمه ای است که در موقع خوش آیند بودن چیزی میگویند. (ناظم الاطباء). مرادف واه واه. (غیاث اللغات):
خدا داده ست فوقی را چنین دردانه ای وخ هی
که با انداز معشوقی هزاران عشوه ضم دارد.
فوقی (آنندراج).
|| علامت تعجب است.
- وخ جان. (ناظم الاطباء). رجوع به همین مدخل شود.
- وخ وخ، واه واه. کلمه ٔ تحسین است. (یادداشت مرحوم دهخدا). وه وه.

وخ جان

وخ جان. [وَ] (صوت مرکب) کلمه ای است که زنان ولایت (ایران) در وقت ناز و جماع گویند چنانکه اوه زنان هند بلکه اکثر در وقت لذت بر زبان رانند خواه مرد باشد خواه زن و گاهی تنها لفظ وخ به همین معنی نیز استعمال کنند. (مصطلحات الشعراء) (بهار عجم) (آنندراج). و به ضم واو نیز. (ناظم الاطباء):
قصه کوته از سرشب تا به وقت صبحدم
موج میزد نغمه ٔ وخ جان ز لب بی اختیار.
ملافوقی یزدی (از آنندراج).