معنی انک

انک. [اَ ن َ] (ترکی، اِ). رخساره. (از آنندراج).

انک. [اَ ن َ] (اِ) زردآلو از قسم پست و هسته تلخ و خرد و کم شیرین. (یادداشت مؤلف).

انک. [اَ ن ُ] (اِ) آبله که بر اندام برآید (شرفنامه، از آنندراج). و در تاج انوک آبله آورده است. (آنندراج).

انک. [اَ] (انگلیسی، اِ) در اصطلاح تجارت نشان و علامتی که بر روی عدل و مال التجاره نویسند. (ناظم الاطباء). و رجوع به انگ شود.

انک. [اَ ن ُ] (ع اِ) سرب که در هندی سیسا گویند و در زفان گویا به معنی مس و روی گداخته مذکور است. (از آنندراج). مصحف آنک است. رجوع به آنک شود.

انک. [اَ] (ع مص) بزرگ و ستبر گردیدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || دراز شدن شتر و بقولی دردمند گردیدن آن. (از ذیل اقرب الموارد). || طمع نمودن و طلب کردن. (منتهی الارب). طمع کردن و تتبع در سازواری اخلاق نمودن. (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).

انک کردن. [اَ ن َ ک َ دَ] (مص مرکب) در تداول عامیانه، خجالت دادن. تحقیر کردن. کسی را از رو بردن. او را کوچک کردن. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده).

اندک

نوعی بازی کودکانه، توأمان

کسی که، کلمه اشاره برای دور

سرب

آبار

که تو قطعاً از رسولان (خداوند) هستى،

فرمود: «تو از مهلت داده شدگانى!»

چرا که تو همیشه از حال ما آگاه بوده‏اى!»

71