معنی بلندپایه

مرتفع، عالی، صاحب شأن. [خوانش: (~. ی ِ) (ص مر.)]

بلندمرتبه، دارای مقام و مرتبۀ عالی،
دارای فر و شکوه،
برتر از دیگران،

مشرف

ورجاوند، مشرف

سامی

ورجاوند

بلندمرتبه، عالی‌مقام، والامقام،
(متضاد) دون‌پایه

High, High-Class

104