معنی خوددار

خوددار. [خوَدْ / خُدْ] (ص مرکب) صابر. بردبار. شکیبا. (ناظم الاطباء). آنکه دیر غم خود بدوستان و کسان گوید. آنکه راز و غم خویش آشکار نکند. (یادداشت بخط مؤلف). || عفیف. کف ّنفس کننده. (یادداشت بخط مؤلف).

بردبار، شکیبا، کسی که خود را از انجام عمل ناپسند نگه می دارد. [خوانش: (~.) (ص فا.)]

کسی که خود را از انجام کارهای ناپسند نگه می‌دارد، بردبار، شکیبا، خویشتن‌دار،

تودار، بردبار، صبور

بردبار، خویشتن‌دار، سلیم، شکیبا، صبور،
(متضاد) ناشکیبا، تودار

Composed, Cool, Demure, Impassive, Patient, Reserved, Restrained, Self-Contained, Undemonstrative, Undemonstratively

قاره

astemio

Enthaltsam, Erdteil (m), Kontinent (m)

815