معنی رکود

رکود. [رُ] (ع مص) راست ایستادن ترازو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از دهار) (از اقرب الموارد). ایستادن ترازو. (تاج المصادربیهقی) (از المصادرزوزنی). || آرمیدن و برجای بودن. (منتهی الارب) (آنندراج). ایستادن. آسودن. (فرهنگ فارسی معین). آرمیدن قوم از آمد و شد در شب. (ناظم الاطباء). آرام شدن. آرام گرفتن. برجای بودن. (فرهنگ فارسی معین). || ایستادن آب و باد و کشتی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52). (از تاج المصادربیهقی) (المصادر زوزنی) (از اقرب الموارد). || ایستادن آفتاب به نصف النهار. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از دهار) (از اقرب الموارد). ایستادن آفتاب وقت زوال. (تاج المصادر بیهقی) (از المصادر زوزنی). || رکودالصلوه؛ سکون است میان دو حرکت آن مانند طمأنینه ٔ بعد از رکوع و جلسه ٔ میان دو سجده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || ثابت و برقرار ماندن چیزی. (ناظم الاطباء). || ثابت و برقرار ماندن چرخ آب. (از اقرب الموارد). || نشستن جوش شراب. (یادداشت مؤلف). آرام شدن غلیان عصیرانگور. (ازاقرب الموارد). || رکود ریح، ذهاب دولت. (یادداشت مؤلف). رکد ریح القوم، رکوداً؛ دولت آنان از میان رفت و کارشان به تراجع افتاد. (از اقرب الموارد). || (اِمص) سکون. ثبات. سکونت. (یادداشت مؤلف). || کسادی، رکود بازار، بی رونقی آن. راکد بودن آن. داد و ستد نشدن در آن. (یادداشت مؤلف). || کاهلی. (فرهنگ فارسی معین).

رکود. [رَ] (ع ص، اِ) شتر ماده که پیوسته شیر دهد و قطع نکند. || کاسه ٔ پر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).

(مص ل.) ساکن شدن، ایستادن، برجای بودن، کساد. [خوانش: (رُ) [ع.]]

آرام گرفتن، ساکن شدن، برجای بودن، ایستادن مثل ایستادن آب یا باد،
بازایستادن،

ایستایی، بی‌حرکتی، توقف، خمودی، سکون، کسادی، وقفه،
(متضاد) رونق

Deflation, Doldrums, Petrifaction, Recession, Slack, Stagnation, Stand

رکود

مرداب , باریکه اب , جای دورافتاده , زمین باتلا قی , کاهش فعالیت , رکود , دوره رخوت , افت , ریزش , یکباره پایین امدن یا افتادن , یکباره فرو ریختن , سقوط کردن , خمیده شدن

راست ایستادن ترازو، آرمیدن و بر جای بودن، آسودن، آرام شدن، ایستادن باد یا آب

رُکُود، (رَکَدَ- یَرکُدُ) بیحرکت ماندن- ساکن شدن- کساد شدن

230