معنی طاباق
لغت نامه دهخدا
طاباق. (ع اِ) خشت پخته ٔ کلان. (منتهی الارب) (آنندراج). || آجر بزرگ. (فهرست مخزن الادویه).
فرهنگ معین
ظرف آهنی مدور که بر آن نان پزند، تابه، خشت پخته بزرگ، آجر بزرگ. [خوانش: [معر.] (اِ.) = طابق: ]
حل جدول
آجر بزرگ
فرهنگ فارسی هوشیار
پارسی تازی گشته تابوک تابه آگور بزرگ خشت پخته ی کلان (اسم) خشت پخته بزرگ آجر بزرگ.
معادل ابجد
113