معنی قره

قره. [ق ُرْ رَ / رِ] (اِ) قره که رمّالان زنند:
صیدی چنین که گفتم وِاقبال صیدگه را
شعری زننده قره سعدالسعود فالش.
خاقانی (از آنندراج از غوامض سخن).

قره. [ق َ رَه ْ] (ع اِمص) چرکینی اندام مانند قلح و زردی دندان. || (مص) زرد و چرکین اندام گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). || داغ داغ شدن پوست از بسیاری اَدَرْفَن. (منتهی الارب) (آنندراج). || سیاه شدن اندام یا برکنده شدن پوست اندام از سختی ضرب. (آنندراج).

قره آقاغ. [ق َ رَ] (اِخ) قره آغاج. رجوع به قره آغاج شود.

قره زله.[ق َ رَ زَ ل َ / ل ِ] (از ترکی، اِ مرکب) قره میخ. گونه ای است از درخت تنگرس که در هرزویل آن را قره زله خوانند. (جنگل شناسی ج 1 ص 261). رجوع به قره میخ شود.

قره لر. [ق َ رَ ل ُ] (اِخ) قرالر. رجوع به قرالر شود.

قره باغ. [ق َ رَ] (اِ مرکب) آهنگی است در موسیقی. رجوع به آهنگ شود.

(قَ رَ) [تر.] (ص.) سیاه.

روشنی چشم،

سیاه،

سیاه آذری

سیاه ترکی

قره زله ترکی بنگرید به قره زله (اسم) تنگرس.

خنکی، سرما

قراآغاج بنگرید به قراآغاج (اسم) قره آغاج.

اسود، تیره، سیاه، مشکی

305