معنی لوچه

لوچه. [ل َ / لُو چ َ / چ ِ] (اِ) لب سطبر یا سطبر شده به علت خشم یا اندوه. لنج. مَشفر (در شتر). لوشه. لفج.
- لب و لوچه، از اتباع. رجوع به مدخل لب و لوچه شود.
- لوچه اش آویزان بودن، عدم رضایت با چهره ای عبوس نمودن.

(لُ چِ) (عا.) لب، لب کوچک.

لب: لب‌ولوچه،

لبان و پوز.

لبان، پوز

شفه، لب، لو

Labium

چوب کاشته به هنگام کشتی لوچو که هدایای مسابقه را به آن آویزند...

لب پایینی

لب سطبر بعلت خشم یا اندوه

لبان و پوز را گویند.

44