معنی لوچه

لوچه. [ل َ / لُو چ َ / چ ِ] (اِ) لب سطبر یا سطبر شده به علت خشم یا اندوه. لنج. مَشفر (در شتر). لوشه. لفج.
- لب و لوچه، از اتباع. رجوع به مدخل لب و لوچه شود.
- لوچه اش آویزان بودن، عدم رضایت با چهره ای عبوس نمودن.

لوچه پیچک. [ل َ / لُو چ َ / چ ِ چ َ] (اِ مرکب) دهن کجی.

لوچه پیچ کردن. [ل َ / لُو چ َ / چ ِ ک َ دَ] (مص مرکب) لوچه پیچ کردن کسی را؛ از هر سوی لوچه های آویخته بدو نمودن بنشانه ٔ حقیر یا مبغوض شمردن.

Labium

لوچه دکته

لب و لوچه

لب پایینی

چوب کاشته به هنگام کشتی لوچو که هدایای مسابقه را به آن آویزند...

لب و لوچه ی آویزان، نومید سرخورده

(لُ چِ) (عا.) لب، لب کوچک.

لب: لب‌ولوچه،

لبان، پوز

لبان و پوز.

شفه، لب، لو

لب سطبر بعلت خشم یا اندوه

لبان و پوز را گویند.

44