معنی چپاول
لغت نامه دهخدا
چپاول. [چ َ وُ] (ترکی، اِ) تاختن فوجی از لشکر جداشده، بر سر مخالف از مسافت بعید. (آنندراج). تاخت وتازگروهی از لشکر از مسافت دور بر سر گروه مخالف. (ناظم الاطباء). || غارت کردن. (فرهنگ نظام). تاراج. تالان. غارت. چپو. یغما. چپاولگری:
از ترکتاز غمزه ٔ شوخ ستمگرت
در کشور خرابه ٔ دلهاچپاول است.
زکی ندیم (از آنندراج).
|| در ترکی بمعنی فوجی است که برای تاختن معین نشده باشد. (فرهنگ نظام). رجوع به چپاول کردن و چپو و تاراج و غارت و یغما و چپاولگری شود.
فرهنگ معین
(چَ وُ) [تر.] (اِ.) غارت، تاراج.
فرهنگ عمید
غارت، یغما، تاراج، چپو،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
تاراج، تالان، چپو، غارت، لاش، نهب، یغما، غارتگری
فارسی به انگلیسی
Depredation, Despoilment, Pillage, Rapine, Ravishment, Sack, Spoliation
فارسی به عربی
غراب، غنیمه، نهب
فرهنگ فارسی هوشیار
تاختن فوجی از لشکر جدا شده، تاختن گروهی از لشکر از مسافت دور بر سر گروه مخالف، غارت کردن
معادل ابجد
42