معنی ثلج
لغت نامه دهخدا
ثلج. [ث َ ل ِ] (ع ص) خنک و سرد: ماء ثلج، آب خنک.
ثلج. [ث َ] (اِخ) بنوثلج، قبیله ای است.
ثلج. [ث َ ل َ] (ع مص) ثلوج.آرام گرفتن دل. شاد شدن. || یقین کردن.
ثلج. [ث َ] (ع اِ) برف. و آن در سیم سرد و در دوم خشک و مسکّن درد دندان حارّ و اخراج کننده ٔ زلوی در حلق مانده و جهت کرم معده و تقویت هضم معده حاره و تبهای حاره و جرب و حکه و ضماد او بر پیشانی جهت قطع رعاف و آشامیدن او باعث اجتماع حرارت در معده و مخدر و معطّش و مورث سعال و مضر احشاء ضعیف مبرودین و صاحب اورام باطنی است و آب پرورده با او بهتر است و مصحلش قرنفل و عسل و از خواص او است که چون نمک با برف آمیخته بر شیشه پرآب بدستوری بگیرند که شیشه در آن پنهان شود در یک ساعت آب شیشه یخ گردد. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). ج، ثلوج. || ماء ثلج، آب خنک. || بلاد ثلج، یکی از هفت کشور و کشور هفتم است و منسوب است به ماه. || برف باریدن. || تر نهادن چیزی را یعنی خیساندن آن. تر کردن. || شادمان گشتن. || خنک دل شدن. گشاده دل گردانیدن.
ثلج چینی
ثلج چینی. [ث َ ج ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) یا ثلج صینی رطوبتی منجمدبرفی است شبیه به نمک که از هند آرند جهت بیاض عین و ظلمت بصر و ضمادش بر بدن جهت تب دق نافع است و این اسم را بر بارود نیز استعمال می کنند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). یطلق علی البارود و علی رطوبه تنعقد علی القصب بأطراف الهند تجلو البیاض و الظلمه. (تذکره ٔ ضریر انطاکی). نمک چینی و آن سنگی است سفید که بجهت جلای چشم در سرمه بکار برند و بعضی گویند شوره است. (برهان قاطع). سنگ سفید است که در سرمه ها بکار برند و جهت جلاء چشم و تب دق نافع است و طبیعت وی سرد است و خشک وابن بیطار گوید زهره ٔ اسیوس است و در الف صفت آن گفته شد. (اختیارات بدیعی). و در ترجمه ٔ صیدنه آمده است: از بلاد چین بعراق برند و رنگ او سخت سفید بود و زاید (؟) و چون غبار بود و در غایت لطیفی و خردی و اورا در انواع سرمه ها بکار برند. || بارود. || جد چینی.
فرهنگ عمید
برف،
* ثلج چینی (صینی): [قدیمی]
شوره، شورۀ قلم،
(زیست‌شناسی) تباشیر،
٣. باروت،
سنگ سرمه،
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
فرهنگ فارسی آزاد
فرهنگ معین
(ثَ) [ع.] (اِ.) برف.
عربی به فارسی
منجمد کردن , یخ بستن , منجمد شدن , شکر پوش کردن , یخ , سردی , خونسردی و بی اعتنایی , برف , برف باریدن , برف امدن
فارسی به عربی
معادل ابجد
533