معنی بیهوده ‌گو

بیهوده گو. [دَ / دِ] (نف مرکب) بیهوده گوی. کسی که سخنش معنی ندارد. (ناظم الاطباء). لغوگوی. نافرجام گوی. یافه گوی. یاوه درای. و رجوع به بیهوده گوی و بیهده گو شود.

کسی که سخنان بی‌معنی و بی‌فایده بگوید، یاوه‌گو،

هرزه ‌دار

هذیان سرا

هرزه درا

هرزه لا

هرزه لاف

گزافه گو

58